Rastrowy format plików graficznych oraz system bezstratnej kompresji danych graficznych.
PNG został opracowany jako następca GIF w 1995 roku po ogłoszeniu przez Unisys oraz CompuServe roszczeń patentowych dotyczących kompresji LZW używanej w formatach GIF oraz TIFF.
Format PNG zapisuje tylko pojedyncze pliki graficzne (nie ma animacji). Analogicznymi formatami mającymi możliwość zapisu sekwencji grafiki animowanej w jednym pliku (np. prostych animacji) są MNG i APNG.
Kompresja polega na dokonaniu jednej z transformacji każdej z linii obrazu, po czym wynik jest kompresowany za pomocą algorytmu deflate. Numer transformacji jest zapisywany przed linią.
Transformacje mają na celu przystosowanie danych do łatwiejszej kompresji. Zapisują one różnicę między wartością rzeczywistą piksela a wartością obliczoną na podstawie funkcji przewidującej, działającej w oparciu o bity już odkodowane. Zwykle różnica ta jest niewielka.
Funkcje przewidujące to m.in.:
* tyle samo co piksel po lewej
* tyle samo co średnia wartości pikseli po lewej i na górze
* tyle samo co suma wartości pikseli po lewej i na górze minus piksel po lewej górnej przekątnej
PNG jest określony standardem RFC 2083. Używany przez niego algorytm deflate jest określony w RFC 1951.
Przy zapisie (kompresji) plików PNG stosowana jest często biblioteka zlib. Zdjecie w formacie PNG: